Θα χυθεί αίμα!

Αελλώ, παράσταση 20:40. Κάπου γύρω στις 20:20 στην Αλεξάνδρας, χτυπάει τηλέφωνο από τον Μανώλη: "πόσοι είσαστε;", "3 χωρίς εσένα", "φτάνω σε λίγο, θα πάρω εισιτήρια". Τέλος κλήσης. Στις 20:39 φτάνουμε στο σινεμά. Μπαίνω σαστισμένος μέσα στο φουαγιέ (δεν ήθελα να χάσω με την καμία την αρχή), το βλέμμα μου ψάχνει τον Μανώλη αλλά δεν τον βλέπει πουθενά και έτσι κατευθύνομαι στο γκισέ με τα εισιτήρια. Η Παναγιώτα και η Σοφία με ακολουθούν λίγο πιο πέρα. Ρωτάω "σε ποιά αίθουσα είναι η προβολή των 20:20 του there will be blood", "των 20:40 εννοείτε", "ναι", "στην 1 αίθουσα, κάτω" γυρίζω βιαστικά στα κορίτσια "ελάτε, ο Μανώλης μας περιμένει κάτω". Έξω από την είσοδο της αίθουσας κανείς, ούτε ο Μανώλης. Μας παίρνει ένα δευτερόλεπτο να συνειδητοποιήσουμε το αυτονόητο: "Έλα Μανώλη, που είσαι;", "τώρα φτάνω", "καλά, μην πάρεις εισιτήρια για εμάς. Μπήκαμε κατά λάθος τσάμπα!".
Αληθινή ιστορία που συνέβη χτες βράδυ. Στο διάλειμμα το γαμήσαμε στην κατανάλωση: μπύρες, ποπ κορν, nachos με διπλό τυρί και σοκολάτες. Λίγο το έχετε να βλέπεις PTA σε πρεμιέρα και μάλιστα δωρεάν;

Λίγα λόγια για την ταινία τώρα. Απλά συγκλονιστική. Τόσο από ερμηνείες (Daniel Day-Lewis και Paul Dano στέκονται στο ύψος των περιστάσεων και σκίζουν στους αβανταδόρικους ρόλους τους) όσο και σκηνοθετικά (PTA παραμένει ανάμεσα στους 5-6 αγαπημένους μου σκηνοθέτες). Πολύ ωραίοι διάλογοι επίσης, από αυτούς που σε κάνουν να θέλεις να ανοίξεις σημειωματάριο κατά την διάρκεια της προβολής και να τους μεταφέρεις στο χαρτί, δίχως ωστόσο να γνωρίζω ποίοι από αυτούς έχουν παρθεί αυτολεξεί από το βιβλίο "oil!" ("αν αυτό το νιώθω εγώ μέσα μου, τότε θα πρέπει να το νιώθεις και εσύ"). Η μουσική του Greenwood βοηθάει στο να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα πριν-συμβεί-ότι-συμβεί (σε 2-3 σκηνές) και αυξάνει την κινηματογραφική ένταση σε άλλες. Στο τέλος της ταινίας η φύση του ανθρώπου στέκεται περίτρανη ως θέμα για συζήτηση. Δυνατό φιλμ, από αυτά που μιλάνε την γλώσσα όλων μας (σε αντίθεση με το no country for old men των Cohen, που το γαμάει στο τέλος) και που αξίζει πάση θυσία τουλάχιστον μία θέαση του σε κινηματογραφική αίθουσα. Στο χωριό μου το λένε instant classic. Θα το ξαναδώ, σύντομα!