Monika's Avatar!

Έχω γράψει πολλάκις για τη Monika σε τούτο εδώ το blog. Μετά από αρκετή προσμονή, το album της Avatar έφτασε επιτέλους στα χέρια μου. Τελικά κατάφερα να το βρω στο vinyl microstore και μετά κόπων και βασάνων αρκετές μέρες ύστερα από την επίσημη κυκλοφορία του (19 Μαϊου έλεγαν στα δελτία τύπου στην Archangel Music, κάτι που δεν έπαιξε καθόλου. Μέχρι προχτές πάντως δεν το είχαν φέρει ούτε στα metropolis).
Τεσπά, κάθε λεπτό της προσμονής μου για αυτό, άξιζε πέρα ως πέρα. Νομίζω πως θα μπορούσα να μιλάω πολύ ώρα για το πόσο καλό είναι το avatar. Αρκεί να πω ότι είχα να "απολαύσω cd" (δηλαδή να αγοράσω, χαζέψω συσκευασία, φτιάξω στημένη λεμονάδα, βάλω το cd στο στέρεο -και όχι στον υπολογιστή και itunes- και να αράξω αναπαυτικά κάπου κρατώντας στα χέρια μου το ένθετο βιβλιαράκι με τους στίχους και να τους διαβάζω παράλληλα με το κάθε τραγούδι που παίζει) πάρα πολύ καιρό (παίζει τελευταία φορά να έγινε κάτι τέτοιο με το "boys for Pele" της Tori Amos, αρκετά χρόνια ωστόσο μετά από την κυκλοφορία του, κάπου γύρω στο 2002).
Αγαπημένο κομμάτι του album παραμένει για μένα το pretend, ένα κλασσικό στην δομή του pop κομμάτι, με ωραία μελωδία στο πιάνο, πανέμορφες γέφυρες, φανταστικό ρεφρέν και την δύναμη της έκπληξης (αγαπημένο σημείο η αντικατάσταση του ρεφρέν με έγχορδα, την δεύτερη φορά που πάει να επαναληφθεί αυτό). Το pretend είναι αρκετά Tori Amos κομμάτι, αλλά ξέροντας από πρώτο χέρι ότι η Monika ούτε καν ήξερε την Tori όταν το είχε γράψει, νομίζω πως σημαίνει πολλά.
Μεγάλη έκπληξη του album είναι το ομώνυμο του, avatar. Ίσως το πιο καλοκαιρινό και ταυτόχρονα "δυνατό" κομμάτι του. Ξεκινάει σαν γιορτινό εμβατήριο, περνάει από την ερμηνεία της Monika (γεμάτη με πικρία στην αρχή και παραδομένη στις αναμνήσεις της προς το τέλος) για να καταλήξει (ξανά) σε εμβατήριο χαράς, δίχως ρεφρέν, δίχως τίποτα, μελωδία, 2 πανέμορφες στροφές, μία συγκλονιστική ερμηνεία και φωνή, και ξανά μελωδία.
Τώρα τελευταία μου αρέσει πολύ και το "excuse my friends" (κάποιο από τα πιο ήσυχα κομμάτια του album). Και εδώ η Monika δίνει ρέστα στην ερμηνεία. Από τα κομμάτια που σε κερδίζουν δύσκολα, αλλά που αξίζουν τον κόπο σου.
Άλλα αγαπημένα το bloody sth (σε έχει από την αρχή του), το misery loves company (η μελωδία αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματα, ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στην αρχή και στο τέλος, στην μέση πολλή ώρα για να σκεφτείς. Στην έκδοση του album δεν περιλαμβάνεται το "bitchy" τέλος που υπήρχε στο demo της Monika, αγαπημένο πάντως και έτσι), το "over the hill" (πριν αρκετές μέρες είχα γράψει στο blog για το cd single) και όλα τα άλλα φυσικά.
Πιστεύω πως δύσκολα κάποιο άλλο album του 2008 θα κατεβάσει το avatar από την κορυφή των σπουδαίων album της χρονιάς (στην νοητή, προσωπική λίστα που έχω στο μυαλό μου) και σκεπτόμενος αυτό συνειδητοποιώ ότι δεν με χαλάει και πολύ κάτι τέτοιο. Βασικά δεν με χαλάει καθόλου! Ζήτω το avatar. Ζήτω!

Monika Myspace

Υ.Γ. Archangel, φτιάξτε και κανα official site για Monika, να γουστάρουμε... Κρίμα είναι!