Με τόση (όχι και τόσο άδικη) πλύση εγκεφάλου που έχω φάει τα τελευταία χρόνια από τον dustroad για τους Silver Jews, δεν θα γινόταν να μην βάλω το νέο τους άλμπουμ "lookout mountain, lookout sea" στη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς (και btw με ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα της χρονιάς). Χωρίς να αλλάζουν, στο παραμικρό, τον ήχο τους από τα προηγούμενα άλμπουμς τους, συνεχίζουν ακάθεκτοι με αυτό που ξέρουν καλύτερα: να γράφουν καταπληκτικούς στίχους με συνοδεία folk/rock μουσικής. Εδώ θα βρείτε τον καλύτερο στίχο της χρονιάς: "I came all the way to see your grave, to see your life is written in a pair of phrase" στο "candy jail". Ακούστε επίσης τα "what is not but could be if", "Aloyisius, Bluegrass drummer", "my pillow is the threshold", "strange victory, strange defeat", "party barge" και "we could be looking for the same thing".
2008 | Top 20 | Worst Album #15:
Οι Indelicates, μετά από το promising EP τους "the last significant statement to be made in rock n' roll" κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους "american demo" και με το πρώτο άκουσμα του, μπαίνουν στη λίστα με τα χειρότερα της χρονιάς. Ο δίσκος τους είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος του, ένα demo μικρής μπάντας που θέλει να κάνει επιτυχία στην Αμερική (και να μπει στους ραδιοφωνικούς σταθμούς των κολεγίων, ως νέοι vampire weekend) και είναι διατεθειμένη να αλλάξει ακόμα και το πιο γαμάτο-γαμάτο-γαμάτο κομμάτι της ("sixteen") για να το επιτύχει αυτό! Μαλάκες που πιστεύουν ακόμα στο Αμερικάνικο όνειρο. Στα τσακίδια!
2008 | #15 - True story, swear to God!
Χτες οδηγούσα στην Εθνική και άκουγα τον "ασύρματο κόσμο". Στο "ασανσέρ του ΙΚΑ", ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Στέρεο Νόβα (και ίσως το πιο πολιτικό τους κομμάτι, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο του μέρος), βούρκωνα και ανατρίχιαζα. Όλα αυτά σκεφτόμενος φυσικά "σήμερα θα τους δω επιτέλους ζωντανά". Δεν με απογοήτευσαν χτες το βράδυ. Είχα την φοβία πως το live τους θα είναι ή μούφα (θα παίξουν για την πάρτη τους) ή θα είναι super (θα παίξουν πολλά από τα γνωστά τους και αγαπημένα κομμάτια). Τελικά η ζυγαριά έγειρε προς το super ("παζλ στον αέρα", "new life", "δεν αλλάζω τα ηχεία μου", "μικρό αγόρι"). Wtf της βραδιάς ήταν το διπλό-hit του μικρού αγοριού που δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί το έκαναν (φαντάστηκα ότι θα θέλαν οπωσδήποτε να κλείσουν με αυτό και λογικό, αλλά ποιος ο λόγος να το παίξουν και νωρίτερα;). Τη δεύτερη φορά το κομμάτι έχασε τη δυναμική του (αν το είχαν παίξει μια και καλή στο τέλος, το κοινό θα είχε πάθει πατατρακ). Τέσπα, βασικά δεν με χάλασε ΚΑΘΟΛΟΥ! Στέρεο νόβα live, check! Farewell!
ΥΓ. Μην ξεχνάτε!!! Ο Iklory21 αναλαμβάνει να περνάει εδώ συγκεντρωτικά κάθε μέρα τι ψηφίζεται και από τους 52 συμμετέχοντες στο φετινό blogοψήφισμα. Να ναι καλά ο άνθρωπος!
Silver Jews – Candy jail
2008 | Top 20 | Worst Album #15:
Οι Indelicates, μετά από το promising EP τους "the last significant statement to be made in rock n' roll" κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους "american demo" και με το πρώτο άκουσμα του, μπαίνουν στη λίστα με τα χειρότερα της χρονιάς. Ο δίσκος τους είναι ακριβώς ότι λέει ο τίτλος του, ένα demo μικρής μπάντας που θέλει να κάνει επιτυχία στην Αμερική (και να μπει στους ραδιοφωνικούς σταθμούς των κολεγίων, ως νέοι vampire weekend) και είναι διατεθειμένη να αλλάξει ακόμα και το πιο γαμάτο-γαμάτο-γαμάτο κομμάτι της ("sixteen") για να το επιτύχει αυτό! Μαλάκες που πιστεύουν ακόμα στο Αμερικάνικο όνειρο. Στα τσακίδια!
2008 | #15 - True story, swear to God!
Χτες οδηγούσα στην Εθνική και άκουγα τον "ασύρματο κόσμο". Στο "ασανσέρ του ΙΚΑ", ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια των Στέρεο Νόβα (και ίσως το πιο πολιτικό τους κομμάτι, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο του μέρος), βούρκωνα και ανατρίχιαζα. Όλα αυτά σκεφτόμενος φυσικά "σήμερα θα τους δω επιτέλους ζωντανά". Δεν με απογοήτευσαν χτες το βράδυ. Είχα την φοβία πως το live τους θα είναι ή μούφα (θα παίξουν για την πάρτη τους) ή θα είναι super (θα παίξουν πολλά από τα γνωστά τους και αγαπημένα κομμάτια). Τελικά η ζυγαριά έγειρε προς το super ("παζλ στον αέρα", "new life", "δεν αλλάζω τα ηχεία μου", "μικρό αγόρι"). Wtf της βραδιάς ήταν το διπλό-hit του μικρού αγοριού που δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί το έκαναν (φαντάστηκα ότι θα θέλαν οπωσδήποτε να κλείσουν με αυτό και λογικό, αλλά ποιος ο λόγος να το παίξουν και νωρίτερα;). Τη δεύτερη φορά το κομμάτι έχασε τη δυναμική του (αν το είχαν παίξει μια και καλή στο τέλος, το κοινό θα είχε πάθει πατατρακ). Τέσπα, βασικά δεν με χάλασε ΚΑΘΟΛΟΥ! Στέρεο νόβα live, check! Farewell!
ΥΓ. Μην ξεχνάτε!!! Ο Iklory21 αναλαμβάνει να περνάει εδώ συγκεντρωτικά κάθε μέρα τι ψηφίζεται και από τους 52 συμμετέχοντες στο φετινό blogοψήφισμα. Να ναι καλά ο άνθρωπος!
3 σχόλια:
Αν και τους άφησα τελικά εκτός, είναι κόλλημα,,,ειδικά το Suffering jukebox
Ki egw ektos tous afisa alla m'aresoun - to koufo einai oti tous exw paiksei kai sto 35!
David Berman is my boyfriend
Δημοσίευση σχολίου