Ρίχνει τους τόνους, αφήνει κιθάρες στο πάτωμα (μετά το τραγικό “uh huh her” ήταν αναμενόμενο) και κάθεται στο πιάνο. Ατμοσφαιρική, αραχνοΰφαντη παραγωγή με προσοχή στην λεπτομέρεια και μια φωνή που σε σκοτώνει σιγά-σιγά. Ακούγεται περισσότερο σαν διάλειμμα της καριέρας της, παρά σαν νέα αρχή (με χαλάει λίγο αυτό, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα). Αν ακούσεις το album στο απόλυτο σκοτάδι, πιθανότατα να φοβηθείς (με τον ίδιο σου τον εαυτό).Προτεινόμενα: Dear darkness, white chalk, broken harp, the piano, when under ether.
Dear Darkness - P J Harvey
#14 - snapshot from real-life
Αυστρία, Μουσείο Belvedere. Κάθομαι μπροστά από τον πίνακα "The souls of Archeron" του Adolf Hiremy-Hirschl. Είναι σκέτη, σπάνια ομορφιά. Σκέφτομαι πως θα μπορούσα να τον κοιτάω για μια ολόκληρη ζωή, δίχως να με νοιάζει οτιδήποτε άλλο. Αλήθεια!
Οι υπολοιποι που συμμετέχουν σε ψηφοφορία, συγκεντρωτικά μπορείτε να τους βρείτε σε αυτό το link.
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
H Polly έβγαλε όμορφο δίσκο.
Κάτι της λείπει όμως ρε γαμώτο...
san sinolo emena me kaliptei pliros... oxi oti exo provlima na akouso ta misa kai vale komatia kai memonomena H' se mia sillogi (leme tora).
nomizo pos itan to the point to album tis. an den to evgaze, apla tha eskage. mpam!
Καλά στην ίδια θέση τη βάλαμε ε? Άψογος!
nai, to proseksa.. hahaha
ela re, amartia to theo. mono stin 14i thesi?
stin arxi tin eixa pio psila, alla pleon den ginetai... exo alles albumares pio psila...
ftou sou aliti
Δημοσίευση σχολίου